دوگانه امید و دلواپسی

آبادان خبر _ صنعت نفت با دریافت دو گل از پرسپولیس، سومین بازی تدارکاتی را با شکست به پایان رساند. این بازی دوستانه اما تفاوت‌هایی با یک مسابقه فوتبال استاندارد داشت. همچون زمان بازی که به چهار وقت 30 دقیقه‌ای تقسیم شده بود. درمجموع 30 دقیقه بیش از یک بازی معمولی! به‌طور مشخص دستاورد فنی و تمرینی برای ویسی و گل‌محمدی در این مسابقه بیش از نتیجه اهمیت داشته است.

این رویارویی را باید مهم‌ترین محک زردپوشان پیش از آغاز فصل تازه رقابت‌های لیگ برتر دانست. قهرمان لیگ و جام حذفی، برای آبادانی‌ها همیشه رقیبی قدرتمند بوده تا آنجا که صنعت نفت از هیچ تیمی به‌اندازه پرسپولیس در لیگ برتر متحمل شکست نشده است. با این پس‌زمینه و توضیح می‌توان «نتیجه نگرفتن» برابر این تیم پایتخت را به عادت همیشگی برزیلی‌ها تعبیر کرد! اگرچه رویارویی‌های این دو برند پرهوادار فوتبال، همیشه پرکشش و هیاهوست.

پارادوکس این مسابقه به موقعیت هر دو تیم در لیگ گذشته مرتبط بود. یکی قهرمانی دست‌نیافتنی که رکوردها را دور از دسترس کرده و دیگری نجات یافته‌ای در یک‌قدمی پرتگاه که حکم بقایش در هفته‌ی پایانی امضا شد.

پرسپولیس همان اندازه که در مسابقه‌های رسمی تیمی مهارناشدنی بوده در دیدارهای دوستانه اخیر نیز ترسناک به میدان آمده است. آن‌گونه که در راه آماده‌سازی پیش فصل تا این لحظه چهار رقیب لیگ برتری را با چهار شکست بدرقه کرده‌اند. شمس‌آذر قزوین؛ استقلال خوزستان؛ پیکان و صنعت نفت درمجموع 12 گل از سرخ‌پوشان دریافت کرده بی‌آنکه در پاسخ توپی از خط دروازه این تیم عبور داده باشند.

نگارنده معتقد است این شکست صنعت نفت از نظر تحلیلی و پرداخت رسانه‌ای هیچ اندازه اعتبار ندارد. آن‌گونه که دو پیروزی برابر «شاهین لردگان» و «تاراز چادگان» در اردوی شهرکرد! در راه آماده‌سازی پیش از آغاز لیگ، چنین شکست‌هایی سودمند و باعث کشف ضعف‌ها می‌گردند. به دلیل پوست‌اندازی تیم و این تعداد آمد و شد بازیکن و کادر فنی در صنعت نفت؛ هماهنگی و رسیدن به شرایط مطلوب، زمانی بیشتر می‌طلبد. با این شرایط نباید انتظار نمایش فوق‌العاده‌ای آن‌هم در برابر مقتدرترین تیم باشگاهی ایران داشت!

ذات مسابقه‌های تدارکاتی به تمرین و رفع اشکال است و بر باختن‌ها و بردن‌ها نباید درنگ کرد. وانگهی نوشته حاضر به‌سان دغدغه می‌ماند و واژه‌هایی برای ابراز دلواپسی در پی هم می‌آیند. تمرینی بودن این دیدارها نباید مانع طرح نقد و نظر از عملکرد بازیکنان و کادر فنی گردد. بدین‌گونه که می‌توان نکته‌هایی را در رسانه بازتاباند که به‌فایده باشند. به نمایش تیم‌ها در بازی‌های دوستانه می‌توان هم امیدوار بود و تا اندازه‌ای دلواپس. امیدوار به تیمی که قرار است حضوری موفق در ادامه داشته باشد یا تیمی که از کیفیت ارائه بازی‌هایش باید نگران سرنوشتش بود.

با پیگیری گزارش‌ها و دیدن اندک صحنه‌های این بازی دوستانه، به صنعت نفتِ عبدالله ویسی می‌توان امیدوار بود و هم تا اندازه‌ای دلواپس آینده‌اش! امیدوار چراکه توانسته موتور گلزنی پرسپولیس مهارناشدنی را 53 دقیقه از کار بیندازد. دلواپس باید بود از اینکه همچنان برزیلی‌ها در منطقه‌ی دفاعی به دور از منطق فوتبال حرفه‌ای عمل می‌کنند.

گل‌های اول و دوم پرسپولیس اگرچه با چاشنی شانس و از روی پرتاب اوت و ضربه ایستگاهی به ثمر رسیدند اما از اشتباه مدافعان و دروازه‌بان به‌ویژه در پذیرش گل دوم نباید گذر کرد. این دست غفلت‌ها که فراوان در لیگ گذشته رخ داد، در بزنگاه‌ها گریبان این تیم را برای دیگربار می‌گیرد. ویسی می‌داند آبادانی‌ها همواره از منطقه دفاعی آسیب‌پذیرند. تفاضل گل‌های منفی نفت در پایان هر فصل حتی با زدن گل‌های زیاد حکایت از ضعف تاریخی در دفاع به‌ویژه محوطه جریمه این تیم دارد.

نفتی‌ها گل اول را به دلیل آشفتگی دفاعی دریافت کردند. پرتاپ اوت بلند «علیرضا بابایی» دفاع راست سرخ‌پوشان در محوطه جریمه‌ی زردپوشان پس از یک رفت‌وبرگشت به «فرشاد فرجی» رسید تا او با شوتی محکم، زننده گل نخست پرسپولیس در دقیقه 53 باشد. در بازبینی صحنه‌ی این گل، ناهماهنگی و سردرگمی در سازمان دفاعی نفت به‌وضوح مشخص است.

۱۲ دقیقه بعد پاس «مسعود ریگی» به «میلاد سورگی» رسید که مدافعان نفت با خطای پشت محوطه جریمه خود، این بازیکن جوان پرسپولیس را متوقف کردند. چینش دیوار دفاعی و محل قرارگیری دروازه‌بان صنعت نفت نشان داد بازیکنان این تیم هنوز هماهنگی کافی برای چنین صحنه‌هایی ندارند. «حسین کنعانی» پشت ضربه ایستگاهی قرار گرفت و در لحظه‌ای که قصد شلیک توپ را داشت دیواره دفاعی آبادانی‌ها همگی به هوا برخاستند. حدس کنعانی درست بود و مسیر مستقیم زیر پای بازیکنان نفت به‌سادگی برای عبور توپ خالی شده بود.

دروازه‌بان تا بخواهد به چنین ضربه‌ی پرشتابی واکنش نشان دهد، دروازه‌اش را فرو ریخته خواهد دید. این شگرد ساده برای زدن ضربه ایستگاهی چنان پرتکرار بوده که در سال‌های اخیر با خوابیدن یک بازیکن بر زمین و پشت دیواره دفاعی، روزنه‌ی دیواره پر می‌شود. در ضربه‌های ایستگاهی به دلیل فاصله اندک محل کاشتن توپ تا دیواره دفاعی؛ بازیکنان به‌طور غیرارادی برای ممانعت از عبور توپ به هوا می‌پرند. همین عامل ایجاد کننده فضای مناسب برای عبور توپ از زیر پای آن‌هاست. در این لحظه‌ها سنگربان هر تیم سمت موافق و مخالف دروازه خود را بر اساس محل قرارگیری توپ تنظیم می‌کند و آن سمت دور از دسترس را به بازیکنان تشکیل دهنده‌ی دیواره دفاعی می‌سپرد. پس نمی‌توان در مواجهه با غافلگیری‌ها، انتظار خلق معجزه از دروازه‌بان داشت. کم‌تجربگی و اشتباه سازمان دفاعی صنعت نفت –مدافعان و دروازه‌بان- در بستن این روزنه قابل‌درک نیست.

در این بازی آبادانی‌ها مغلوب خط حمله‌ی آتشین پرسپولیس نشده و تنها نتیجه را به دو اشتباه در خط دفاع خود واگذار کردند. نکته مثبت سازمان دفاعی صنعت نفت در این دیدار، تاب‌آوری مقابل حمله‌های بی‌امان مهاجم‌های آماده پرسپولیس بود. پس می‌توان به این تیم امیدوار بود که منهای خطاها و غفلت‌های تکراری، حریفی سرسخت برای رقبا در فصل آینده باشد.

نفتی‌ها در این دیدار احمد شریعت‌زاده، پیام پارسا و سه بازیکن خارجی خود را در اختیار نداشتند. درحالی‌که ویسی با تغییرهای متعدد به 20 بازیکن خود فرصت حضور در برابر پرسپولیس را داد. این مجال‌های تمرینی فرصتی مهم است برای بازیکنان جوان و آن‌ها که تجربه مواجهه با تیم‌های بزرگ را ندارند.

ترکیب مدیریتی جدید؛ رفع موقت برخی چالش‌های مالی؛ ورود بازیکنان تازه‌نفس؛ ادامه حضور ویسی پرانگیزه و برپایی دو اردوی پرنشاط برخی بهانه‌ها برای امیدواری این روزهای هواداران برزیل ایران به شمار می‌روند.

به‌جای مسافرت خارجی، آبادانی‌ها مثل هرسال کمپ تمرینی شهرکرد و تهران را برای برپایی اردوی تمرینی انتخاب کردند. از این نظر که توانستند از گرمای سوزان جنوب در امان باشند، بهترین فرصت را برای آماده‌سازی دارند. هر دو شهر اما در ارتفاعی بسیار زیاد از سطح دریا قرار دارند. شهرکرد بیش از 2 هزار متر و تهران یک هزار و 200 متر از سطح دریا ارتفاع دارند. بسیار بیش از ارتفاع 2 تا 3 متری آبادان!

این‌ها البته پارامترهایی موثر بر رقابت‌های فشرده تیم‌ها در طول یک فصل به‌حساب می‌آیند. بعد مسافت؛ اختلاف ارتفاع، فشار هوا، رطوبت و دما که همگی بر فیزیولوژی ورزشکاران موثرند و از آن‌ها گریزی نیست. شرایطی که از یازده روز دیگر برای همه‌ی تیم‌های لیگ برتر به وجود می‌آید و بر آن‌ها فشار هواداران و رسانه‌ها و استرس‌های طبیعی بازیکنان و کادر فنی را باید افزود. اینکه بازیابی بدنی و روانی بازیکنان در روزهای آماده‌سازی پیش‌فصل از چه کیفیتی برخوردار بوده است تا هفته‌های دیگر مشخص می‌شود.

پ.ن: پرسپولیس در برابر حریفان تمرینی از کیت‌های تمرینی خود استفاده کرد. آبادانی‌ها نیز می‌توانند در دیدارهای تدارکاتی، کیت‌های تمرینی یا حتی دوم و سوم خود را به تن کنند. این‌گونه اعتبار پیراهن اصلی حفظ شده و بازیکنان تازه آمده، می‌دانند قرار است چه پیراهن ارزشمندی را به تن کنند. پیراهنی که بیش از یک لباس ورزشی و بخشی از هویت اجتماعی آبادان به شمار می‌رود.

پایگاه خبری آبادان خبر اخبار جنوب غرب کشور را بصورت تحلیلی، گفتمانی و خبری منتشر میکند.