آبادان خبر _ یکی از درخشان‌ترین و ملموس‌ترین دستاوردهای ایران پس از جنگ، که شاید کمتر به ریشه‌های آن در دفاع مقدس توجه شده باشد، جهش خیره‌کننده در حوزه بهداشت و درمان است. جنگ، با تمام ویرانی‌هایش، یک دانشگاه بزرگ و عملی برای جامعه پزشکی ایران بود. پزشکان، پرستاران و امدادگران ایرانی در بیمارستان‌های صحرایی و در شرایطی باورنکردنی، با پیچیده‌ترین جراحات جنگی، از جمله جراحات ناشی از سلاح‌های شیمیایی، روبرو شدند. این تجربه منحصربه‌فرد، نسلی از پزشکان و جراحان را تربیت کرد که از هیچ چالشی هراس نداشتند.
پس از جنگ، این انرژی و تجربه متراکم، به موتور محرکه توسعه علمی در دانشگاه‌های علوم پزشکی تبدیل شد. کشور با سرمایه‌گذاری هدفمند بر روی تربیت نیروی انسانی متخصص و تأسیس مراکز تحقیقاتی پیشرفته، مسیری را آغاز کرد که نتایج آن امروز شگفت‌انگیز است. ایران که روزی واردکننده ساده‌ترین تجهیزات پزشکی بود، امروز در لبه علم پزشکی حرکت می‌کند. پیشرفت در حوزه‌هایی مانند پیوند اعضا به جایی رسیده که ایران به یکی از قطب‌های اصلی پیوند کبد در جهان تبدیل شده است. موفقیت‌های چشمگیر در درمان ناباروری، زوج‌های ناامید بسیاری را صاحب فرزند کرده و مراکز ایرانی در این زمینه شهرت جهانی دارند. همچنین، پیشرفت در جراحی‌های پیچیده مغز و اعصاب، قلب و عروق و به ویژه تحقیقات سلول‌های بنیادی، ایران را در ردیف کشورهای پیشرفته جهان قرار داده است.
این جهش علمی، یک دستاورد اقتصادی مهم نیز به همراه داشته است: توریسم درمانی. امروز، هزاران بیمار از کشورهای همسایه و حتی کشورهای اروپایی، برای دریافت خدمات پزشکی باکیفیت و در عین حال، مقرون‌به‌صرفه، به ایران سفر می‌کنند. این چرخش تاریخی از “اعزام بیمار” به “پذیرش بیمار”، یکی از شیرین‌ترین میوه‌های همان خودباوری است که در سخت‌ترین روزهای جنگ، در دل جامعه پزشکی ایران جوانه زد.
