آبادان خبر _ یکی از منحصربه‌فردترین و استراتژیک‌ترین دستاوردهای دوران پس از جنگ، تکامل شگفت‌انگیز نهادهای انقلابی و تطبیق هوشمندانه آنها با نیازهای جدید کشور بود. قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء (ص)، که در دوران جنگ به عنوان بازوی مهندسی سپاه پاسداران، وظیفه حیاتی پشتیبانی از عملیات‌ها، ساخت سنگر، جاده‌های مواصلاتی و پل‌های پیچیده‌ای مانند پل شناور خیبری را بر عهده داشت، پس از پایان جنگ خلع سلاح نشد؛ بلکه مأموریت خود را از “مهندسی-رزمی” به “مهندسی-سازندگی” تغییر داد.
در فردای جنگ، کشور با ویرانی گسترده و خروج شرکت‌های مهندسی خارجی روبرو بود. در چنین خلأیی، قرارگاه خاتم با همان روحیه جهادی، همان نیروی انسانی متخصص و باتجربه جنگ، و با استفاده از ماشین‌آلات و تجهیزات مهندسی خود، وارد عرصه پروژه‌های عظیم عمرانی شد. این حرکت، یک تصمیم راهبردی برای استفاده از ظرفیت‌های آزاد شده نظامی در خدمت توسعه ملی بود.
در دهه‌های بعد، این قرارگاه به تدریج به بزرگترین پیمانکار پروژه‌های ملی تبدیل شد و در حوزه‌هایی که بخش خصوصی توان یا تمایل ورود به آن را نداشت، یا به دلیل تحریم‌ها امکان حضور شرکت‌های خارجی وجود نداشت، نقش‌آفرینی کرد. ساخت سدهای غول‌پیکر مانند کرخه و گتوند، حفر تونل‌های طولانی در مناطق صعب‌العبور، ساخت فازهای مختلف پارس جنوبی و پالایشگاه ستاره خلیج فارس، توسعه بنادر استراتژیک مانند بندر شهید رجایی و ساخت هزاران کیلومتر خط راه‌آهن و بزرگراه، تنها بخشی از کارنامه این قرارگاه در دوران پس از جنگ است. داستان قرارگاه خاتم، روایت تبدیل یک نهاد نظامی-امنیتی به یک موتور محرکه توسعه در شرایط تحریم است؛ مدلی که در جهان کم‌نظیر است.
